ब्रह्माजीको रजस्वला

आमा!
मलाई फेरि रजस्वला भएको कुरा
ऊ त्यो घामले पनि थाहा पाएछ,

नपत्याए हेर त
मलाई हेरेर मुस्कुराउँदा
घामको गालामा डिम्पल परेको!

घामबाट आएका किशोरी किरणहरु
सबैभन्दा पैले मेरो ओठमा देउडा खेल्छन्
अनि मात्र
कोपिलाको ओठमा गएर आराम गर्छन्

अनि मात्र
रजस्वला हुन्छ कोपिलालाई

अनि मात्र यहाँका फूल मुस्कुराउँछन्

तर,
तिमी किन मुस्कुराउँदिनौ आमारु

हरेक महिनाजस्तै यो महिना पनि
बाका कुच्चिएका नियमहरुले बनेको उध्रिएको बोरामा
मेरा कुच्चिएका भाँडाकुँडा र उध्रिएका लुगाहरु
किन पोको पार्दैछ्यौ?

‘मलाई
ऐले जति मेरी आमा कैल्यै चाहिएको थिएन’
यो खबर
मेरा आँखाले तिम्रा ओठमा पठाउँदै छन्
तिमिचाहिँ मलाई छाउगोठमा पठाउँदैछौ?

म त तिम्रो भाग्य हुँ आमा!

तिमी आफ्नै भाग्यलाई कसरी पठाउन सक्छ्यौ त्यो गोठमा
जहाँ,
भाग्य लेखिएको निधार ठोकिन्छ कि भन्ने डरले
हावा पनि टाउको निहुराएर मात्र छिर्छ!

म त तिम्रो छाया हुँ आमा!

तिमी आफ्नै छायाँलाई कसरी पठाउन सक्छौ त्यो गोठमा
जसबाट
फेरि जिउमा फर्किनै सकिन्न कि भन्ने डरले
घामको छायाँ पनि आधा मात्र छिर्छ
र आधा छायाँ पाँच दिनसम्म गोठबाहिरै कुरिबस्छ!

तिमीलाई त थाहै छ आमा
यस्तोबेला पेट यस्तरी पोल्छ
लाग्छ पेटमा आगोको तातो भुङ्ग्रो छ
र, कसैले त्यो भुङ्ग्रोमा
ढुंग्रीले लगातार हावा फुकिरहेछ

तिमीलाई त यो पनि थाहा छ,
यस्तो बेला कम्मर यस्तरी दुख्छ
लाग्छ शरीर कम्मरमा भाँचिएर दुई टुक्रा भएको छ
र कसैले शरीरका ती दुइटा टुक्रालाई
चप्पलको चुँडिएको लोती टुकीमा पगालेर जोडेझैं
आगोमा पगालेर जोड्न खोज्दैछ

तिमीलाई त यो पनि थाहा छ, आमा
जब बर्खा लाग्छ छाउगोठमा,
गोठको छानो भत्किएर चुहिने पानी
यी आँखा भत्किएर चुहिने आँसु
र यो जिउ भत्किएर चुहिने रगत
सँगसँगै बग्छन्

जब गर्मी लाग्छ त्यो गोठमा,
यी लुगै पग्लिएर चुहिने पसिना
यी आँखै पग्लिएर चुहिने आँसु
र जिउ नै पग्लिएर चुहिने रगत
सँगसँगै बग्छन्

तर जब जाडो लाग्छ त्यो गोठमा
रगत मात्र एक्लै बगिरहन्छ
आँशु बग्दैन
.
.
.
जम्छ!

हरेक महिना
वर्षौंदेखि
लाखौँ नारीहरुले
करोडौंचोटी
अरबौँ रातहरु काटिसके त्यो चिहानमा
आमा मलाई भनिदेउ त देउता कैले प्रसन्न भए?

परारको साल देउता यति प्रसन्न भए कि
ती स्वर्गका हिरोहरु पहिरो भएर आए,
अनि सुत्केरी देउकुमारी काकी
र उहाँको आठ महिनाको छोरोलाई गोठमै पुरेर गए

यी शिलाका देउता प्रसन्न हुने सिलसिला
अब कैलेसम्म चल्छ आमा?


पोहोरको साल देउता झन् यति प्रसन्न भए कि
उनीहरु अलकापुरीको रक्सीमा पुरिएर आए,
अनि गोठमा एक्लै सुतेकी मनमाया दिदीको तनलाई
गोठभित्रै
रातभरि
पालै पालो
केराको पातलाई झैं उधारेर गए।

यी तस्बिररका वीर देउता प्रसन्न भएपछि
अरु के के गर्न मिल्छ आमा?

यो गाउँभरीका मान्छेको
दिमागको फोहोर पखाल्न नसकेको यो धारामा
मैले
फोहोर भएको मेरो शरीर पखाल्दा
देवी मसँग रिसाएर
भोलि मेरा पतिको आयु घटाउँछिन् भने
अब त म हेर्छु हेर्छु
कुन रङकी देवीले मेरो सिउँदोको रङ पखाल्दिरैछिन्!

यी देवीहरुकोचाहीँ रजस्वला हुन्छ कि नाइँ?

बाले छी: भनेर छोडेको बाच्छी
गाई हुन्जेलसम्म
मैले कष्टले हुर्काएको गाईको दुध
आज आफूलाई कष्ट भएको बेला मैले पिउँदा
देवी मसँग रिसाएर
भोलि मेरो कोख बाँझो बनाउँछिन् भने
अब त म चिन्छु चिन्छु
कुन सन्तान जन्माएकी देवीले मलाई निःसन्तान बनाउँदिरैछिन्!

यी देवीहरुको चाहीँ रजस्वला हुन्छ कि नाइँ?

आमा, ऊ हेर त
मलाई छोएपछि फुलेको घामले
सारा गाऊँलाई छोइसक्यो

ऊ सुन त
आफु कुनै दिन मेरो छोरो भएर जन्मन पाउने खबर
घामले सारा सुनाइसक्यो होला

तर जाउ आमा
बालाई भन्देउ स्
‘पहिले हरेक महिना
मेरी हजुरआमाको शरीर ‘बाट’ रगत बगेकाले मात्रै
अहिले हरेक पल बाको नसा ‘मा’ रगत बग्दैछ।’

र यति कुराचाहीँ
बा को कानैको छेउमा गएर भन्दिनु
‘भर्खरै रजस्वला भएकी तिम्री छोरी
गोठ हैन मन्दिर गएकी छे
देउतासँग एउटा अनौठो वरदान माग्न
‘हे लोग्ने मुन्ठेका देउता!
यो संसारका सारा नारीको रजस्वला
आजैबाट
सधैंका लागि बन्द होस्।'

ब्रह्मा जी!
ओ ब्रह्मा जी!!
उठ्नुहोस्!!!
अब छिट्टै तपार्इंको
पहिलो रजस्वला हुँदैछ!