नथिया नदेऊ मलाई

ठोसिया पनि नदेऊ

सक्छ्यौ भने देऊ आमा

जिन्दगी जित्ने गीत

 

हँसुली मलाई चाहिन्नँ

माठा र पहिरी माग्दिनँ

म लड्दै उठ्छु थाक्दिनँ

भेट्ने छु एकदिन जीत

 

पहाडा मलाई कण्ठै छ

औँलामै मेरो हिसाब छ

म कसै पछि हट्दिनँ

त्यो पनि तिमीलाई थाहा छ

 

धावाधौरी खेली खेली

दौडन मैले जानेकी

अङ्गुछीमा ढुङ्गा टिप्दै

सपना चुन्न सिकेकी

 

आँगन माथि खसेको

यो घाम मलाई थोरै भो

यो जून पनि थोरै भो

बतास झन् थोरै भो

 

आफू त काट्यौ उमेर

बनिहारी मजुर गरेर

पँखेटा हाल्देऊ मलाई

म हेर्छु संसार उडेर

 

सपना बर्सी रंगिने

रच्ने छु मैले इन्द्रणी

घाम र पानी बोकेर

भरिलो पार्छु जिन्दगी

 

ओरी दाओ !

पराइ कोही हैन नी

म तिम्री प्यारी बबुई

बस्दिनँ कसैको बन्धकी

देऊ मेरो भागको बिहानी !

देऊ मेरो भागको जिन्दगी !

 

 

शब्दार्थ :

ओरी दाओ : ए आमा

ठोसिया : फुली

हँसुली : घाँटीमा लगाउने चाँदीको मोटो गहना

माठा र पहिरी : पाखुरा र गोडामा लगाउने चाँदीका गहना

पहाडा : दुनोट, गुणा

धावाधौरी : लट्ठी लिएर खेतकोे आलीमा दौडने खेल

अङ्गुछी : रुमाल

बनिहारी : निमेक

(सरिता तिवारीको कविता संग्रह ‘प्रश्नहरूको कारखाना’ भर्खर बजारमा आएको छ ।)