नाम धनिमाया थारु — वर्ष चौरासी
म धनिमाया थारु
आगनमा चलिरहे छ मेरै चौरासी पुजा
अव एकै छिनमा म मानुख्य बाट देउता हुन्छु ।
देउतालाइ सुहाउँछ सुहाउँदैन
मेरो पाखुरामा पुरानो ट्याटुको दाग
पुराना गोनिया ,लेहंगा, घुरघुट
देउताले मान्छन् मान्दैन्
पैचुरी लगाएर नाच्न
सुहाउँछ सुहाउँदैन
मेरो अनुहारमा देउता बस्न ।
देउतालाइ मनपर्छ पर्दैन
पहिलो पल्ट साहूको खल्यानमा बिटुलिएको बैँस
घाम हिँड्न नसकने अनुहारको खोल्खा
स्वयंम म नअटाउने जिन्दगीको फ्रेम ।
देउताले देख्छन देख्दैनन्
छातिमा दुख्छको भिर
अध्यारो लिपिएको आँखाको भित्ता
अक्षरले नभेटेको मगज
आफ्नै पसिनाले बिझेको माटोको गन्ध ।
देवताले भेट्छन भेट्दैन
मालिकको धान खेतमा पुरिएको पैतलाको चक्र
खडेरीमा खसेको उमेरको चैटा ।
म देउता भएसी
माघी पर्वमा आउँछन् आउँदैन्
मलाइ कम्लरी लिन —मालिक
म देउता —मालिकलाइ मन पर्छ पर्दैन
बा राख्छन् मालिकको देउताले म देउतालाई छुट्टै कम्लरी
बा हुन्छु म देउताहरुको देउता कम्लरी ।
कावासोती, नवलपरासी
© 2024 Satako Sahitya.com. Designed & Developed By Z-INDEXMEDIA